اگر من شاعر بودم…
هیچوقت
شعری برایت نمی سرودم
و تو را…
کمتر از آنچه هستی،
در فهم واژه ها نمی ریختم
که هرگز و تا هنوز…
پروانه ای به دنیا نیامدست،
که در دربار گل ها…
شاعری کند
از تو که می نویسم…
زانوی واژه هایم سست ،
دست هایم…
محو تماشای تو می شوند
و من میان زمینُ آسمان
در ب یِ بسم اللّه ِ ♥ چشمانت ♥ …
بلاتکلیف می مانم !