74-پرنده

پرنـــده در صدای خوشش

رنج و درد و ماتـــم نیست

پرنده اهلِ شِکــوه و اهلِ گلایه و غــم نیست

خوش به حالِ هوایش خوش به حالِ دلش

و خوش به حال پرنـــده

که مثلِ آدم نیست



"مجتبی کاشانی"

43-{ اشک }/صائب تبریزی

اشـــــــــک است، درین مزرعه، تخمی که فشانیم

آه اســـــــت، درین باغ، نهالی که رســــــانیم

از ما گله‌ی بی‌ثمری کـــــــــس نشینده است

هر چند که چون بید ســـــــــراپای زبانیم

بیداری دولت به سبکروحی ما نیست

هر چند که چون خواب بر احباب گرانیم

چون تیر مدارید ز ما چشم اقامت

کز قامت خم گشته در آغوش کمانیم

گر صاف بود سینه‌ی ما، هیچ عجب نیست

عمری است درین میکده از درد کشانیم

موقوف نسیمی است ز هم ریختن ما

آماده‌ی پرواز چو اوراق خزانیم

از ما خبر کعبه‌ی مقصود مپرسید

ما بیــــــــــخبران قافله‌ی ریگ روانیــــــــم

عمری است که در خرقـــــــــه‌ی پرهیز چو صائب

سرحلقـــــــــه‌ی رندان خرابـــــــــات جهـــــانیم

صائــــــــــب تبریزی