رفت...
اما مرا بزرگ کرد رفتنش
عاقل کرد...
یاد گرفتم اعتماد بی جا
تنهایی به بار دارد...
یاد گرفتم وابستگی برای خداست
نه بنده هایش
میبینمش...
اما...
برایم طعم گذشته را ندارد
تلخ شده است!!!
ساعتها نگاهش هم بکنم
گوشه ای از دلم نمی لرزد...
رفتنش چنان خنثی کرد دلم را
که...
برای خودش هم تکانی نخورد....