65-گل میشوی که خار شوم روی ساقه ات

گل میشوی که خار شوم روی ساقه ات

نزدیکتر شوم به بیانات واقع ات

کمتر غزل بگو که اگر مبتلا شوی

دیگر نمی کنند پزشکان افاقه ات

حاضر نمی شوی که امامم شوی و من

شک می کنم به خطبه ی نهج العلاقه ات

محکوم می کنی همه ی حرف هام را

همراه با شکنجه و اعمال شاقه ات

دارم به شعر می رسم-این بارمدتی ست

دیگر رصد نکرده لبم را مراغه ات

وقتی وجود شعر من ازعشق خالی است

هم میزنی خیال مرا با ملاغه ات

حتما اشاره ای به من ِ تازه ات بکن

بر تخت رو به پنجره ی تک اتاقه ات

باید به جای دیدن هر روز و هر شبت

عادت کنم به دیدن بعضی مواقع ات 

«سیما نوذری»